Sometimes i feel y should i feel special
I'm just one among the crowd, whats making me feel proud.
Then i realise someone has made me a part of his world,
and made himself in my eyes as precious as gold.
No, he is priceless, and without him i would be lifeless.
When i collapse - he acts as a bliss,
pulling me up, like a fillis.
And know when do i get ultimate fillip?
when he reciprocates equally without a mis.
Surprised!!! for someoneyou mean a lot,
before getting off me do give a thought.
U have been my pride allthrough,
without u i'll turn blue and with u i'll alwayz be like a glue.
After all this y should'nt i feel proud of you.......
Sunday, December 28, 2008
Sunday, October 12, 2008
I havent written, but felt like it's written for me
Labels:
Me
ਕਦੀ ਆਪਣੀ ਹੱਸੀ ਤੇ ਵੀ ਆਉਂਦਾ ਗੁੱਸਾ..
ਕਦੀ ਜੱਗ ਨ ਹਸਾਉਣ ਨੂੰ ਜੀ ਕਰਦਾ..
ਕਦੇ ਰੋਂਦਾ ਨਹੀਂ ਦਿਲ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮੌਤ ਉੱਤੇ...
ਕਦੀ ਐਵੇਂ ਹੀ ਰੋਣ ਨੂੰ ਜੀ ਕਰਦਾ...
ਕਦੀ ਅਜਨਬੀ ਦਾ ਸਾਥ ਵੀ ਲਗਦਾ ਚੰਗਾ...
ਕਦੇ ਆਪਣੇ ਵੀ ਲਗਦੇ ਬਿਗਾਨੇ ਜਿਹੇ....
ਕਦੀ ਮੰਗਦਾ ਦਿਲ ਇਕ ਹੋਰ ਉਮਰ..
ਕਦੀ ਇਹ ਵੀ ਮਿਟਾਉਣ ਨੂੰ ਜੀ ਕਰਦਾ...
ਰੱਬ ਦੇ ਕੋਲੋ ਡਰਦਾ ਰਹੇ ਤਾ ਚੰਗ਼ਾ ਏ....
ਬੰਦਾ ਇਕੋ ਦਰ ਦਾ ਰਹੇ ਤਾ ਚੰਗ਼ਾ ਏ....
ਮੁਠੀ ਬੰਦ ਰਹੇ ਤਾ ਕਿਸਮਤ ਹੈ.....
ਇਜ਼ਤ ਤੇ ਪਰਦਾ ਰਹੇ ਤਾ ਚੰਗ਼ਾ ਏ....
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਚੇਤੇ ਕਰਕੇ ਰੋਣ ਚ ਮਜਾ ਬਡ਼ਾ....
ਦਿਲ ਕਦੇ ਕਦੇ ਭਰਦਾ ਰਹੇ ਤਾ ਚੰਗ਼ਾ ਏ....
ਕਦੀ ਜੱਗ ਨ ਹਸਾਉਣ ਨੂੰ ਜੀ ਕਰਦਾ..
ਕਦੇ ਰੋਂਦਾ ਨਹੀਂ ਦਿਲ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮੌਤ ਉੱਤੇ...
ਕਦੀ ਐਵੇਂ ਹੀ ਰੋਣ ਨੂੰ ਜੀ ਕਰਦਾ...
ਕਦੀ ਅਜਨਬੀ ਦਾ ਸਾਥ ਵੀ ਲਗਦਾ ਚੰਗਾ...
ਕਦੇ ਆਪਣੇ ਵੀ ਲਗਦੇ ਬਿਗਾਨੇ ਜਿਹੇ....
ਕਦੀ ਮੰਗਦਾ ਦਿਲ ਇਕ ਹੋਰ ਉਮਰ..
ਕਦੀ ਇਹ ਵੀ ਮਿਟਾਉਣ ਨੂੰ ਜੀ ਕਰਦਾ...
ਰੱਬ ਦੇ ਕੋਲੋ ਡਰਦਾ ਰਹੇ ਤਾ ਚੰਗ਼ਾ ਏ....
ਬੰਦਾ ਇਕੋ ਦਰ ਦਾ ਰਹੇ ਤਾ ਚੰਗ਼ਾ ਏ....
ਮੁਠੀ ਬੰਦ ਰਹੇ ਤਾ ਕਿਸਮਤ ਹੈ.....
ਇਜ਼ਤ ਤੇ ਪਰਦਾ ਰਹੇ ਤਾ ਚੰਗ਼ਾ ਏ....
ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਚੇਤੇ ਕਰਕੇ ਰੋਣ ਚ ਮਜਾ ਬਡ਼ਾ....
ਦਿਲ ਕਦੇ ਕਦੇ ਭਰਦਾ ਰਹੇ ਤਾ ਚੰਗ਼ਾ ਏ....
Monday, August 4, 2008
Solitude n Me
Labels:
Me
The days are just flying by. Don’t know where they are leading me. Sometimes it feels like the whole motive of living is lost. There are no set targets or goals, which I should be following. Five days go by working for 8 – 9 hrs and the weekends either sleeping or staring at the idiot box. Contrary to my expectations a change of place had made no difference at all. Still the lonely nights come at regular intervals as they used to. The evenings no longer intrigue me, neither does the morning makes me any happy. I have a balcony that faces in the east but I usually sit there in the evening looking at the changing color of the sky and not wanting to look at the cause. I don’t even try to change them (the reason, not the colors). Sometimes I feel I have started to like this solitude of mine. The loneliness is what I have started to enjoy.
Well I said na I’ll change, and I have.
Well I said na I’ll change, and I have.
Tuesday, April 8, 2008
Last days in Surat
Labels:
Me
Well it'll be exactly 2.5 years (13th oct 05 to 12th april 08) since i stepped on this land..... Time has come to say good bye to all the things linked to me. Starting from SN, the coffee shop nearby, long midnight walks, Dumas, Silver nest and other eating joints where so many evenings have passed by. It'll be around a year when i thought living in this place will be hell. While driving through the roads i always remembered the time spent, every place saying a story. Life turned so many times in this short span, sometimes in favour and most of the times against. People have always been around, in joyous moments and also in times of distress.
I had never imagined that this place will give me so much that leaving it will be the next thing to impossible.
I had never imagined that this place will give me so much that leaving it will be the next thing to impossible.
Subscribe to:
Posts (Atom)